Op moment van schrijven zit ik in het hostel. Zacht is de bank onder mijn billen. Er klinkt chille jazzmuziek door de speakers, en tussendoor hoor ik een commentator enkele kreten roepen over de wedstrijd tussen ‘geen idee’ en ‘stel vraagtekens’. Iedereen zit buiten te kijken naar het spelletje, maar ik heb het stiekem een beetje koud en eerlijk? Ik durf me niet zo goed in de groep te begeven. Gelukkig ben ik niet de enige die alleen zit, en vermaak ik me verder prima. Ik heb net uitgezocht met welke organisatie ik een tour door de stad wil gaan doen, en op mijn kamer liggen chocoladekoekjes te wachten. En druiven. Mjam. Of ik me alleen voel? Nee. Ik denk dat dat ook wel komt door het internet. Ik spreek regelmatig leuke berichtjes in naar vriendinnen, of bel mijn mams. Niet omdat ik ze mis, maar omdat ik zo graag wil vertellen wat ik gezien en gedaan heb. … Read The Post
Hoe het leven ineens anders werd
Zit ze weer, met haar laptopje opengeklapt voor haar neus en een big smile op haar gezicht. Eindelijk weer zin om te schrijven – eindelijk weer inspiratie. Of eigenlijk heb ik altijd wel inspiratie, maar zoals ik laatst al schreef wil ik niet alles zomaar op het internet zetten. I mean, van sommige mensen wil ik niet dat ze weten dat ik de laatste tijd ineens een beetje verliefd ben geworden op wijn en radler (geen zorgen, aan twee glazen heb ik genoeg), dat ik ineens zin heb om naar feestjes te gaan, de bloemetjes buiten wil zetten en een bepaalde angst heb overwonnen (mijn vriendinnen zitten nu echt te gniffelen, I’m so sure). “Stella on the roll”, zeg maar. En nu zet ik het toch maar gewoon op het internet, want, wat zou het me eigenlijk ook kunnen schelen? De mensen die mij lief zijn weten waar ik het over heb, lachen erom, moedigen me aan en begrijpen me. En de mensen die mij niet kennen denken misschien: “Wat een maf ei”. En dan hebben ze gelijk. Dus, wat kan er eigenlijk mis gaan?… Read The Post
Hi from the sky!
Hé hallo, funny seeing you here! Ik zit op moment van schrijven in de lucht. Nou ja, ik zit in een stoel, maar die stoel bevindt zich op een aantal kilometers boven de grond. We zakken as we speak een wolkendeken in. Dat vind ik altijd één van de meest spannende momenten, omdat je dan niks kunt zien buiten en het vliegtuig hevig schudt. Ik weet dat dat heel normaal is, maar ik krijg er de bibbers van. Ik doe heel erg mijn best om nu te blijven typen; niet in paniek om me heen te staren en mijn buik samen te laten knijpen. Nu zit mama nog naast me, maar zal ik jullie eens wat verklappen? Ik ga in juli alleen vliegen. ALLEEN. Dat heb ik nog maar één keer in mijn leven gedaan, en dat was van Londen terug naar huis na mijn twee weekse taalreis naar Oxford. Ik kan me nog goed herinneren hoe trots ik toen was. Komende juli ga ik een solo tripje maken naar Berlijn. Eerst zou ik met de trein gaan, maar toen paps de optie van vliegen opperde en me liet weten dat dat qua centjes maar 30 (!) euro scheelt, heb ik de gok gewaagd. Ik, Stella, met (gelukkig steeds minder wordende) vliegangst, ga in mijn eentje op reis. En dan ook nog vliegen…. Read The Post
The next step?
Deze kraaloogjes kijken me vaak ondeugend aan. Meet Mika – onze huispoezel. Ze is ongeveer vijf maanden oud, en officieel de kitten van mijn huisgenootje Clementine. Zij heeft haar in huis gehaald (uiteraard met onze toestemming), en sindsdien woon ik met nòg meer plezier in ons kleine, roze huisje. Miek brengt een hoop gezelligheid. En ja, ook een aantal krassen op onze handen, armen en voeten. Ze is heel druk en speels, en ziet onze bewegende ledematen nog weleens voor speelkameraadjes aan. Ze vindt trouwens het water van de douche ra-zend interessant, maar eronder staan? Ho maar. (Natuurlijk). Een huisdier maakt een huis ècht nog meer een thuis, vind ik. Maar nu vraag je je misschien af, wat heeft dat te maken met deze vage titel? Goed. Dat zal ik eens even uitleggen…. Read The Post
- Newer Posts
- 1
- 2
- 3
- 4
- …
- 15
- Older Posts